Wat is eenzaamheid? Wat betekent eenzaam of alleen zijn? Zit er verschil tussen? Dat je alleen bent? Dat je je eenzaam voelt? Of dat je graag met anderen bent, maar dat niet gerealiseerd krijgt? In de Nederlandse taal worden deze woorden door elkaar gebruikt. Maar er zit wel degelijk een verschil tussen het je eenzaam en alleen voelen.
Eenzaam voelen
Bij je eenzaam voelen gaat het erom dat je je alleen voelt en dat niet wilt zijn. Het gaat er daarbij om dat je je niet verbonden voelt met anderen, al zijn ze direct om je heen. Je eenzaam voelen, je verbinding met anderen, staat daarbij los van de plaats waarop je op dat moment bent of de dingen die je aan het doen bent.
Zo kan je je eenzaam voelen als je thuis zit terwijl je vrienden iets gezelligs aan het doen zijn. Of je loopt midden in de drukte van een stad rond. En zelfs kan je je eenzaam voelen terwijl je met je vrienden op een terrasje zit.
Alleen zijn
Want je kan ook alleen zijn en je tóch tevreden of gelukkig voelen. Bijvoorbeeld als je alleen op reis bent en dagen niemand tegen komt. Of als je ergens alleen in een restaurant wat zit te eten. Alleen in de bioscoop zit omdat jij persé die film wil zien. Of als je alleen thuis bent, met je favoriete film op TV en een lekkere zak chips.
Dan voel je je niet eenzaam of alleen. Dan voelt dat alleen zijn oké. Je kiest er op zo’n moment voor alleen te zijn of alleen iets te ondernemen.
Voelen of zijn
Zo kan je dus alleen zijn doordat jij zelf dingen aan het doen bent in je eentje. Maar waarvoor je zelf op dat moment gekozen hebt. Dan voelt het alleen zijn niet zo. En kan je het zelfs bewust opzoeken en het zelfs oké voelen.
Je kan je ook alleen voelen terwijl je misschien wel samen had willen zijn. Je had wél iemand meegevraagd naar die film. Of je had wél samen met je vrienden uit willen gaan. Of je bent zelfs met anderen, maar je voelt geen verbinding. Vooral als dit vaker gebeurd. Dan is het meer tegen je je zin in en kan je je heel eenzaam voelen.
Lekker in je vel of niet
Het grote verschil zit hem vooral in of je de keuze zelf hebt gemaakt. Of het vaker gebeurd en lang aanhoudt. En of je je nog wel in verbinding met anderen voelt staan. Houdt het je eenzaam en alleen voelen lang aan, dan kan eenzaamheid op de loer liggen.
Het gevoel van eenzaamheid moet niet te lang aanhouden. Het is niet erg als je je op je solo-reis een dag eenzaam voelt. Of als het eten je niet smaakt in dat restaurantje omdat je je alleen voelt. Het is maar een gevoel, dat vanzelf over gaat als je wel weer de verbinding met anderen ervaart. Dan weet je dat je niet alleen bént. En natuurlijk zit je de ene dag nu eenmaal lekkerder in je vel dan op een andere dag.
Onderzoeken van je gevoel
Duurt het gevoel van eenzaamheid langer, dan is het tijd om actie te ondernemen. Om te onderzoeken waarom je je eenzaam voelt en eventueel hulp te vragen. Probeer er dan eens achter te komen waardoor dat gevoel van eenzaamheid komt. Schrijf de dingen voor jezelf op. Beschrijf de momenten waarop je je eenzaam voelt; Waar ben je, wat voel je, wat denk je? Met wie ben je of met wie zou je willen zijn? Waarom ben je alleen? Waarom voel je je alleen? En wat kan je zelf doen om niet alleen te hoeven zijn? Vraag het je vrienden of familie en praat met hen hierover. Het uiten alleen al zal al veel opluchting geven en tot mogelijke oplossingen leiden.
Voel je je alleen omdat je rouwt om je dierbare? Weet dat je niet alleen bent. Anderen rouwen ook, om jouw dierbare of hebben verdriet om een eigen groot verlies.
Lees ook eens de volgende blog: Bewust leven
Let op eenzaamheid
Er zijn mensen die zich chronisch alleen voelen. Die eenzaam zijn. Want eenzaamheid bestaat natuurlijk wel degelijk. Zij hebben er niet voor gekozen. Ze voelen zich continu eenzaam en alleen. Voor al een hele lange tijd. En ze zien zelf geen enkele mogelijkheid om uit die eenzaamheid uit te breken.
Het moge duidelijk zijn dat dit niet de groep mensen is die in het hier bovenstaande stuk bedoeld worden. Zij die zich lang eenzaam voelen en niet in verbinding met anderen voelen staan. Er niet voor gekozen hebben en er geen grip op weten te krijgen. Bij wie dit tot hele donkere gedachten leid, kan ik alleen maar dringend aanraden om professionele hulp te zoeken bij een geschikte zorgprofessional als een psycholoog of een psychosociaal therapeut. Iemand in ieder geval waar je je goed bij voelt, waar je je verhaal kan en wil doen en waarvan jij het gevoel hebt dat diegene je echt kan helpen.