Mijn ouders, mijn zus en ik gingen altijd al op reis. Op vakantie in Europa: naar Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland, Denemarken, Engeland, … Lekker weg met de caravan en de tent.
Maar ook wat verre bestemmingen bezochten wij. Zoals die keer dat we 6 weken met een camper door Amerika gingen reizen. Reizen zit echt in ons bloed.
Reizen als beroep
Toen ik 14 jaar was is mijn mams als reisleidster gaan werken. In met name het voorjaar en het najaar maakte ze 8- of 15- en heel soms 21-daagse reizen naar landen als Noorwegen, Joegoslavië en Schotland. Maar al vrij snel ging ze alleen nog maar naar Italië op reis. Dat werd echt haar favoriete bestemming.
Let wel, ‘Op vakantie gaan’ mochten we niet zeggen, dit was wel wérk, hè!
Mijn moeder was dol op reizen. Ze ging graag zelf op vakantie. Deed haar werk met 200% overtuiging. Ik denk dat mijn zus en ik het reisvirus echt van haar hebben.
Backpacken
In 1997 heb ik zelf het backpacken naar verre oorden ontdekt. Met mijn toenmalig vriendje ging ik voor het eerst met rugzak en Lonely Planet naar Mexico. En dat reizen ben ik sindsdien blijven doen. Elk jaar wel een nieuwe mooie bestemming.
Mijn zus kreeg 4 jaar later ook de smaak te pakken. Er ontstond een soort strijd wie de mooiste reizen maakte. En zo de meeste landen bezocht. Mijn lichte voorsprong was ik al gauw kwijt, want zij bleef maar reizen maken. Wel raadden we elkaar ook juist die mooie bestemmingen aan. Dan weer was ik ergens geweest dat echt iets voor haar zou zijn, dan weer kon ze mij enthousiast maken voor een van haar verre bestemmingen.
Laatste reis
Dat mijn zus zoveel ging reizen had echter wel een andere reden. Haar vriend, haar partner, haar maatje was overleden in dat jaar. Het leek alsof ze als het ware probeerde te vluchten voor haar verdriet. Ze ging in dat jaar voor lange tijd op reis en dat reizen is ze sindsdien blijven doen.
Tot haar dood in oktober 2014.
Ze was op vakantie in Zuid Afrika toen ze vanwege een hartinfarct onwel werd en daar in coma in het ziekenhuis belandde. Na 3 helse weken is ze nog wel naar Nederland vervoerd, maar hier is ze na 1 week overleden.
Bewust stil staan
Mijn manier van op vakantie gaan is niet zo zeer vluchten van het verdriet weg als het heel bewust ervaren. Zowel de ontspanning opzoeken als ook de symboliek ervaren.
Toen mijn mams in mei 2017 kwam te overlijden, had ik met mijn gezin net al een reis naar Italië geregeld. Deze hebben we in juli toch door laten gaan. We konden wel wat rust en ontspanning gebruiken, maar ook voelde het fijn om in het geliefde Toscane van mams te zijn.
Ik heb daar dan ook heel bewust geproost op mijn mams en zo aan haar gedacht. Alleen op vakantie ga ik eigenlijk ook altijd wel even een kerk binnen. Om een kaarsje aan te steken op mijn dierbaren.
Een jaar later ben ik met mijn gezin naar Amerika gegaan. Ik wilde die meimaand niet in Nederland blijven. En dus zijn wij uiteindelijk 3 maanden gaan touren met een camper door Amerika. Ons dochtertje was nog net niet leerplichtig dus dat kon precies.
En ook daar heb ik weer bewust stil gestaan bij mijn verdriet om mijn mams en mijn zus. We hebben niet dezelfde tocht gemaakt als toen, maar op meerdere plaatsen was ik ook als 6-jarige met mijn ouders en zus ook al geweest.
En dat voelde fijn. Om daar te zijn. En te kunnen mijn herinneringen die opkwamen te delen met mijn twee schatten.
Reizen verbindt ons
Mij helpt het om zo met mijn gemis bezig te zijn, door te ontspannen en te genieten én ook door het bewust te ervaren. Dat raad ik de mensen in mijn praktijk in Delft ook vaak aan. Om vooral de tijd te nemen voor hun rouw. Om te vertragen. Om ook echt stil te staan bij je verdriet. Sommige willen het zo snel mogelijk verwerken en achter zich laten. Maar dat kan niet. Het blijft bij je de rest van je leven.
Zelf rouw ik om mij zus en mijn mams nu 8 en 5 jaar. Het gemis blijft bij me én ik kan genieten. Om dan even lekker weg te gaan, te genieten van de kleine dingen van het leven. Even niets moeten…
Het reizen verbind ons daarin. Het geeft me kracht en energie om te weten dat ik iets doe wat ik met hen deel. De liefde voor het reizen. Ik kan dan lekker ontspannen. Intens genieten van een kopje koffie drinken op een terras. Maar vind het ook fijn om aan hen te denken en zo even bewust stil te staan bij het gemis.
Zuid Afrika nog even niet
Graag wil ik ons dochtertje het reizen ook mee geven. Het leren van anderen culturen, het zien van onze geschiedenis in al die high lights die een land rijk is. Het ontdekken van die lokale bijzondere plekjes, gewoonten en de mensen.
Zo wil ik haar heel graag Namibië laten zien. Maar het vliegen gaat vaak via Zuid Afrika, Kaapstad. En of ik daar al aan toe ben … dat weet ik eigenlijk niet. Nu nog niet. Corona heeft gezorgd en zorgt in elk geval voor nog wat uitstel.
Maar zeker geen afstel!
Wil je tips hoe jij om kan gaan met vakantie en rouw? Lees dan hier verder.