“Afgelopen weekend, zaterdag 3 oktober, was het precies 6 jaar geleden dat mijn zus Gitte overleden is. Elk jaar heb ik daar uiteraard bij stil gestaan op haar sterfdag. Ik kan me op zo’n dag niet echt goed concentreren op mijn werk, dus neem ik die dag vrij. Ook wil ik dan de ruimte hebben om aan haar te kunnen denken wanneer en op een manier die voor mij op dat moment goed aanvoelt.”
Maar hoe herinner je dan? Hoe ‘vier’ je een sterfdag?
Iemand op zijn sterfdag gedenken
“Je moet op die eerste dag toch gedenken? Maar hoe doe je dat?“
En dan is daar die eerste sterfdag. Je bent het jaar rond. Alle eerste keren heb je nu een keer meegemaakt. En nu dus ook die sterfdag. Daar moet je toch bij stil staan? Je wílt ook die eerste sterfdag gedenken. Je wilt aan je dierbare denken. Aan het gemis dat je voelt, aan wie die persoon was, wie die persoon voor jóu was. En aan hoe en wat die persoon allemaal deed, zei, dacht. Aan hem. Aan haar …
Je kan ook niet anders dan op de sterfdag aan je dierbare denken. Want je doet het hele jaar al niet anders. Je denkt al alle dagen aan jouw dierbare. Alle uren. Je mist die persoon enorm. Bij al die eerste keren die je nu zonder jouw dierbare moet beleven.
En op al die andere sterfdagen die na die eerste sterfdag nog komen gaan is het eigenlijk niet anders. Je wilt je dierbare herinneren.
Toch wat handvatten
“Ik zou graag wat handvatten hebben waar ik aan kan denken.”
Raad eens, voor rouwen is er geen handboek. Helaas, het zou alles veel makkelijker maken. Te weten waar je goed aan doet en wat helpend is.
Voor een sterfdag invullen is er óók geen handboek. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Ook hier is het motto: Doe wat goed voor jou voelt, dan is het goed. Gedenk, herinner op jouw geheel eigen wijze jouw dierbare.
Een sterfdag groots ‘vieren’
Je kan een sterfdag vieren. Vieren!? Ja, dat kan. Sommige mensen kiezen ervoor om op de sterfdag het leven te vieren.
Je kan de dag groots aanpakken. Je kan mooie uitnodigingen maken. Die aan de hele familie en vriendenkring versturen. Je kan een feest geven of een diner verzorgen. Je kan samen komen en helemaal los gaan op muziek of juist samen herinneringen ophalen.
Juist klein houden
Je kan het herinneren van die dag ook heel klein maken. Je kan en mag het ook zelf doen, alleen doen. Jij met jouw gedachten en herinneringen. Je kan naar een mooie plek gaan, naar jullie plek misschien wel en daar je gedachten laten gaan. Je kan ook thuis blijven en de muziek van de uitvaart opzetten. Je kan naar foto’s kijken en zo herinneringen ophalen. Je kan mooie bloemen neerzetten, kaarsjes branden, een brief schrijven… Alles kan en mag als dit goed voor jou voelt.
Met enkele vrienden rituelen uitvoeren
Ook kan je met een kleine groep vrienden of naasten gaan wandelen. Samen komen waar je elkaar ontmoet hebt. Of waar je de mooiste herinneringen aan hebt. Of juist bij jou thuis afspreken waarbij je vraagt iedereen een symbool mee te brengen dat staat voor wie de overleden persoon voor die persoon was. Of bedenk jouw eigen ritueel.
Alles kan. Zoals je een uitvaart vorm geeft naar hoe je het zelf wilt. Zoals je een bijzetting of een as verstrooiing in rituelen giet. Zo kan je ook deze herdenkingsdag invullen zoals jij het wilt.
En realiseer je dat wat je het ene jaar doet helemaal niet betekent dat het volgende jaar ook weer zo moet.
Het kan helpend zijn om er een soort van traditie van te maken. Dit maakt dat je er niet elk jaar vooraf over na hoeft te denken hoe en wat je gaat doen. Dit geeft wellicht rust en houvast.
Het kan ook juist passend zijn om per keer, per jaar, per moment te kijken wat goed voelt. Wil je er bewust bij stil staan? Hoe dan? En met wie dan? En precies zoals je je voelt, ook dat gaan ‘doen’. Niks doen is daarbij ook nog steeds een optie en een keuze. Niks moet.
Zo dus, die 3e oktober
Dit jaar hebben we een fotoboek en filmpjes bekeken. Zodat ook ons dochtertje tante Kiete met stem, beeld en beweging erbij haar kon zien en ‘leren kennen’. We aten een gebakken eitje en ik herinnerde me hoe graag Gitte altijd gebakken ei op brood mee naar school nam.
Terwijl ik vorig jaar alleen thuis was en de muziek opgezet had van haar uitvaart. En heul veul foto’s heb bekeken van en door haar gemaakt. Het eerste jaar heb ik juist op het strand gewandeld. En het jaar daarop was het de laatste keer dat ik de sterfdag van Gitte samen met mams kon zijn. Dus ben ik met mijn ouders mee gegaan naar Egmond aan Zee waar ook de as verstrooiing plaats had gevonden.
Elke keer anders. Want dat voelt goed voor mij. Ik denk aan je, zus.