Volg je gevoel! Is dat in ‘het gewone leven’ al een niet makkelijk opdracht. Dan is het tijdens het rouwen helemaal lastig je gevoel te volgen, jezelf te zijn. Ook daarin bemerk ik dat mensen heel vaak zichzelf níet zijn, niet kunnen zijn, niet willen of durven zijn. Dat ze zijn zoals ‘men denkt dat ze moeten zijn’.
- De rouwende die nog niet wil werken, maar van zijn werkgever móet omdat werken goed voor je is, ritme geeft en regelmaat. Of juist die rouwende die wil gaan werken maar van zijn vrienden te horen krijgt of dat niet een beetje te snel is.
- De rouwende die nog niet toe is aan avondjes uit, maar meegesleept wordt door vriendinnen want je moet er toch weer eens uit. Of degene die niet mee gevraagd wordt want daar is ze toch nog niet aan toe.
- De rouwende die te horen krijgt dat het nu toch wel eens tijd is om klaar te zijn met rouwen …
Volg je gevoel
Wees jezelf. Luister naar je eigen gevoel. Het is zo belangrijk als rouwende goed naar je eigen behoefte te luisteren. Ben je er nog niet aan toe om uit te gaan, blijf dan nog even thuis. Ben je aan toe om te gaan werken, ga dan lekker werken. Heb je weer eens plezier, geniet ervan en denk er niet over na wat de anderen daar wel niet van zouden denken.
Ook als naaste is het lastig
Maar als naasten, of slechts als een vage bekende, van iemand in rouw volgen we ook niet ons gevoel. Zijn daarin ook niet ons zelf.
- Die kennis die dat kaartje niet durft te sturen want tja wat zet je er dan op?
- Die collega die na een half jaar niet durft te vragen hoe het nu eigenlijk gaat want tja straks gaat hij huilen.
- Die naaste die het kind dat net zijn moeder verloren is niet durft aan te spreken, terwijl je hele gevoel zegt dat je het kind je aandacht wilt geven, dat het je aandacht nódig heeft.
Heel vaak zegt ons gevoel dat we iets willen zeggen of doen, maar gaan we het met ons hoofd invullen of het wel kan is of het wel mag, wel gepast is en hoe dan. Maar zeg gewoon dat je niet weet wat je moet zeggen. Zeg gewoon dat je diegene even een knuffel wilt geven. Stuur gewoon dat kaartje naar die verre kennis omdat je aan hem moest denken. Stuur dat appje op die moeilijke datum zonder na te denken of je dan juist wel of niet pijn oproept.
Volg je gevoel! Doe goed! En wees jezelf!