Gedichten

Als je te moe bent
om nog te huilen,
het liefst de wereld
en de rest vergeet.

Als je werkelijk niet
meer kunt schuilen
wanneer je het even
niet meer weet.

Blijf dan niet alleen
en onder de dekens
verstopt met al je
rauwe verdriet.

Want al denk je
dat niemand je
mist en ziet.

Er is altijd iemand
die bij jou wil zijn
in je eenzaamheid.
Vergeet je dat
alsjeblieft niet?

– José Al –

(Het gedicht komt van oorsprong uit haar boek ‘Het bevuilde nest’
en is te vinden op www.dewegnaarbinnen.nl)

Ik schrijf je naam in de wolken
maar de wind waait het weg.

Ik schrijf je naam in de sneeuw
maar de zon smelt het weg.

Ik schrijf je naam in het zand
maar de zee spoelt het weg.

Ik draag je naam in mijn hart
en daar gaat het nooit meer weg.

– Huub –

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?

– Hans Stolp naar Dag Hammarskjöld –

De stille dagen komen eraan.
Tijd om even stil te staan.
Overdenken en bezinnen,
afsluiten en opnieuw beginnen.

Wat te doen met wensen of dromen,
dingen die jou zijn overkomen?
Laat ze zijn en laat ze achter.
De ergste worden zachter.

De mooiste krijgen een plaats in je hart.
Maak ieder jaar een nieuwe start.
Begin aan je oude of nieuwe dromen.
Laat het leven op je af komen.

Heb lief, bewonder en geniet,
meer dan dit leven heb je niet.

– Anoniem –

Vijf minuutjes maar, mijn Lief
Zou ik nodig hebben,
Om je te kunnen vragen
“Ben je nu echt gelukkig?”
“Ben je niet meer moe?”
“En heb je geen pijn?”
Vijf minuutjes maar,
Om even bij je te mogen zijn.

Vijf minuutjes maar, mijn Lief
Om je te zeggen dat ik je zo mis
Iedere dag en ieder uur
Je stond altijd om mij heen,
Als een beschermende muur.
Vijf minuutjes maar,
Om te zeggen “ik hou van jou”,
In ziekte en gezondheid,
Altijd bleef je mij trouw.

Vijf minuutjes maar, mijn Lief
Om je te zeggen: er staan veel
Lieve mensen om mij heen.
Maar zonder jou ben ik zo alleen!
Vijf minuutjes maar
En toch, ik zie je niet
En dat doet zoveel verdriet.

Ach, vijf minuutjes maar, mijn Lief
Om even bij je te mogen zijn.
Adieu, het ga je goed, mijn Lief.

– Anoniem –

Er zijn uren
zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
zonder jou. Boten met hakkelende motoren, stroomopwaarts,
zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.

Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij,
er is nog geen uur voorbijgegaan.

– Toon Tellegen –

Al zie je het aan de buitenkant niet
altijd is er een intens stil verdriet.
Je zou verwachten
dat de tijd het zou verzachten.

Maar de wond zo diep geslagen
daarvan blijft de pijn
na jaren nog moeilijk te verdragen.

En al genieten we van het mooie
dat het leven ons geeft,
steeds is er de schaduw
omdat jij het niet meer met ons beleeft.

– Anoniem –

Noem zijn naam
Laat hem bestaan
Maak hem echt
Laat hem niet gaan

Noem zijn naam
Haal hem erbij
Hij is in alles
Onderdeel van mij

Noem zijn naam
Als ik oud en grijs
Vergeet hem niet
Ik ben naar hem op reis

– ?  –

Noem haar naam
Laat haar bestaan
Maak haar echt
Laat haar niet gaan

Noem haar naam
Haal haar erbij
Ze is in alles
Onderdeel van mij

Noem haar naam
Als ik oud en grijs
Vergeet haar niet
Ik ben naar haar op reis

– ? –

In mijn hoofd
Zit een laatje
Het mooiste plekje dat er is
Ik trek het open om te lachen
Maar ook in tijden van gemis.

Het zit vol met momenten
Van jouw manieren van doen
Door het laatje kan ik altijd
Even terug naar de tijd van toen.

Het laatje laat mij weten
Dat ondanks dat jij er niet meer bent
Zal ik je noot vergeten
Doordat je daar zit ingeprent

– Huub –