Gedichten

Verjaardag
Ik vier vandaag
niet dat je ouder bent
maar dat je was
en werd geboren
dat ik als zus
bij jou mocht horen
ik je zo goed heb gekend.

Jouw verjaardag
een bewaardag
van alle voorbije jaren
dankbaar voor
dat wat we zeiden
wat we deelden
wie we waren

Jouw verjaardag
Een bewaardag


– Wynette Schouten –

Streep haar naam niet door
Al is zij tot stof vergaan
Streep haar naam niet door
Alsof zij nooit heeft bestaan.

’t Liefste dat ik heb bezeten
De basis (’t toekomstbeeld) van mijn bestaan
Vraag mij niet dat te vergeten
En gewoon weer door te gaan.

Want ik wil wel verder leven
Maar ik weet niet hoe dat moet
Ik hoor bij hen die achterbleven
Overleven vergt veel moed

Streep daarom haar naam niet door
Noem haar naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
Zo alleen kan ik verder gaan.


– Gerry den Otter-

Met open ogen
staar ik
in de spiegel van het verleden
naar het troosteloze heden.

Glansloos
zijn de dagen nu jij er niet meer bent,
alles heeft zijn kleur verloren,
eenzaamheid trekt diepe sporen
in de kamers van mijn hart.


– Doris Dorné –

Een dikke druppel rolt langs het raam.
Eenzaam rolt hij van boven naar benee.
Soms komt hij samen met een andere druppel.
Dan weer worden het er toch weer twee.

Eerst, bovenaan, gaat hij nog langzaam.
Steeds sneller komt hij beneden aan.
Alsof hij weg wil rollen van het verdriet.
Gewoon weg wil … daarvandaan.

De druppels, het zijn net tranen.
Tranen van groot verdriet.
En het zijn er met elkaar zó velen.
Een eind aan komen doet het niet.


– Marinka –

Ik zoek je op als ik dat wil.
Bekijk een foto in je boek.
Verzorg je graf.
Haal het onkruid bij je weg.
En langzaamaan
Ruim ik je spullen op.

O ja, het doet nog pijn.
Als je dichterbij komt in de kalender.
Of als ik langs het kruispunt rijd.
O ja, er is altijd dat verdriet.
En langzaamaan kan ik het hebben
Dat ik ergens van geniet.


– Paul Anzion –

Zul je voorzichtig zijn?
Ik weet wel dat je maar een boodschap doet
Hier om de hoek
En dat je niet gekleed bent voor een lange reis.

Je kus is licht
Je blik gerust
En vredig zijn je hand en voet.

Maar achter deze hoek
Een werelddeel
Achter dit ogenblik
Een zee van tijd

Zul je voorzichtig zijn?


– Adriaan Morriën –

Er is in mij een gat geslagen.
Een gat zo diep als niemand weet.
Pas na jouw dood ging ik beseffen,
Hoeveel je er voor mij toe deed.

Je hoorde in mijn leven,
Was een deel van mijn identiteit.
Nu ben ik zusje zonder zus.
En wie ik was die ben ik kwijt.


– Fien van Maaren –

Het eerste jaar …

Na die allerlaatste keer
komt de allereerste keer,
de eerste keer zonder
en dat doet zo’n zeer.

Al die allereerste keren
in dat allereerste jaar,
waarbij je terug denkt aan
de laatste keer met elkaar.

Ja al die eerste keren
doen een mens veel pijn,
omdat je nog zo graag wilt
maar het niet zo mag zijn.


-Hanny Otten-

Ik zie geen hand voor ogen.
Wat is het donker hier.
Moet ik heen, moet ik weer?
Moet ik links, moet ik rechts?
Ik weet het echt niet meer.

Ik wacht en ik wacht maar.
Maar er verandert niets.
Met nog langer wachten kom ik er niet uit.
Ik moet het echt zelf gaan doen.
Diepe zucht... Vooruit!

Dan kom ik in beweging.
Ik begin te lopen. Stap voor stap vooruit.
Gaat dit ooit voorbij?
Wacht, wat zie ik daar?
Is daar licht in de verte voor mij?

Kan ik deze duisternis achter me laten?
De stappen worden groter.
Steeds sneller ga ik vooruit.
Steeds zekerder gaan mijn passen.
En dan ben ik eruit.

Er is weer licht om me heen.
Mooie kleuren ook.
Geen donkere duisternis meer.
Alleen het nachtelijk zwart die de kleuren juist mooier laat zijn.
Ik leef weer!


– Marinka –

Hoe lang is het nu geleden
en hoe gaat het met je nu?
‘Och redelijk’, ‘gaat wel’, ‘dank u’.
Wat verwacht je anders
als antwoord op mijn verdriet?
Op zo’n vraag verwacht je toch
dit antwoord … of niet?

Je zou geen raad weten als ik zei
‘Het gaat niet zo goed met mij!’
Dus zeg ik wat je wilt horen
en na drie maanden zo onderhand verwacht …
‘gaat wel’, ‘redelijk’ en produceer
daarbij een moeizame lach.
Voor mij voldoende dat ik zelf weet
Dat ’slijten’ langzaam gaat
en ik jou nooit meer vergeet!


– Gerry Odijk –